આમ તો હું ગામડાની એક મહિલા છું એટલે મને શહેરીજીવનની બહું વાતો તો નથી ખબર પણ આજે હું તમને મારી એક એવી વાત કરવા જઇ રહી છું કે એ વાત જાણીને તમને પણ એવું થાહે કે..ગામડામાં પણ આવા જલસા હોય…તો તમને જાણીને નવાઇ લાગશે કે અમે ગામડાવાળા જેવા જલસા કરીએને એવા જલસા તો શહેરના લોકોએ વિચાર્યા પણ નહીં હોય તો હાલો આજે હું તમને કહું મારા જલસાની વાત આપને મારી તમારી આપણા સૌની વાતમાં..
મારું નામ પીહુડી છે…થોડું વિચિત્ર લાગશે કે પણ સાચું નામ પ્રિયંકા છે…અમારે ગામડે ફિલમો જોઇ જોઇને નામ તો લેટેસ્ટ રાખી દે પણ કોઇને પછી બરાબર બોલતા ન આવડે એટલે પ્રિયંકાનું પીહુડી થઇ જાય આમ આખુંયે ગામ મને પીહુડી તરીકે જાણતું..
અમારી વાડીએ મકાઇ ઘઉંનો પાક લીધો હતો…એટલે હું રોજ મારા બાપાને એટલે કે પપ્પાને બપોરનું ભાથું દેવા જતી…
મારા બાપાની ઉંમર થઇ ગઇ હોવાથી તેણે અમારા ગામના નરીયા સાથે ભાગ રાખ્યો હતો…એટલે નરીયો પણ અમારી વાડીએ આખો દિવસ રહે મહેનત મજૂરી કરે અને જે ઉપજ આવે તેમાંથી તેનો પણ હિસ્સો હોય એટલે આમ નરિયો અમારો પાર્ટનર હતો..
નરીયો એટલે તેનું સાચું નામ નરેશ હતું…નરિયાના અને અમારા પરિવાર વચ્ચે ઘર જેવો સંબંધ હું અને નરીયો નાનપણમાં સાથે ઉછરેલા બંનેની ઉંમર પણ સરખી એટલે નાનપણમાં ઘર ઘર રમીને અમે ઘણીવાર અધૂરી મજા તો માણી જ હતી…પણ અમે મોટા થયા એટલે બંને શરમાળ પ્રકૃતિના હોવાથી ક્યારેય પછી બીજી મજા માણી ન હતી
અમે ધારીએ તો પણ માણી શકીએ નહીં કેમકે વાડીએ તો આખો દિવસ મારા બાપા હોય એટલે નરીયો ખેતરનું બધુ કામ કર્યા રાખે હું જ્યારે મારા બાપાને બપોરનું ભોજન આપવા જાઉં ત્યારે નરીયો મને ત્રાસી નજરે જોયા રાખે તેના મનમાં શું ચાલતું એ તો મને જોતા જ ખબર પડી જતી પણ હું હંમેશા નરીયાને એવું જ દેખાડતી કે હું સાવ અજાણી છું..
એવામાં એક દિવસ એક એવો મોકો આવ્યો કે તે દિવસે મારે વાડીએ આખો દિવસ રહેવું પડે તેવા સંજોગો આવ્યા….કેમકે મારા બાપાને શહેર જવાનું થયું અમારા નજીકના કોઇ સગામાં આકસ્મિક મરણ થતા વ્યવહાર સાચવવા મારા બાપાએ તાત્કાલીક સવારે જ શહેર ઉપડવું પડ્યું એટલે મને મારા બાપાએ કહ્યું કે આજે બપોરે જમવાનું દેવા આવીને તો તારે કોઇ ઉપાધી નથી કેમકે હું સીટીમાં જાઉં છું…બપોર વચ્ચે સમય મળે તો એકાદ આંટો વાડીએ મારજે એટલે નરીયો કામચોરી ન કરે નહીં તો સુતો રહેશે આખી બપોર
મેં મારા બાપાને કહ્યું હા બાપુજી તમે ચિંતા કરોમાં હું આટો મારી આવીશ…હવે મારા બાપાને શું ખબર કે હું તો કે દિવસની આવો મોકો ગોતતી હતી…બાપા જેવા ગામના પાદરેથી બસમાં બેઠા હું તરત ત્યાં જ વાડીએ ઉપડી બાપા આવ્યા ન હોતો એટલે નરીયાએ મને એકલી જોઇને કહ્યું બાપુજી નથી આવ્યા
મેં કહ્યું બાપુજી તો આજે નહીં આવે એમ કહીને હું શરમાણી..નરીયો પણ શરમાઇને હસતા હસતા બોલ્યો કેમ ક્યાં ગયાં એ…મેં કહ્યું કે બાપુજી તો શહેર ગયા છે હું પણ હવે ઘરે જાઉં છું આતો આજે બાપુજી નહીં આવે તેવું કહેવા હું વાડીએ આવી હતી..હાલ હવે હું જાઉં…હું એ જાણવા માંગતી હતી કે નરીયો મને રોકે છે…એટલે જેવી હું પાછી વળી એટલે નરીયો બોલ્યો આવી છો તો થોડો સમય રોકાઇ જા…બપોરે સાથે જમી લઇશું..
હું તો ઇચ્છતી જ હતી કે નરીયો મને રોકે કેમકે ઇચ્છાઓ તો મને પણ કેટલા સમયથી થઇ હતી…નરીયાની વાત પૂરી થાય એ પહેલા જ વાડીના ખાટલે હું તો મારો ઘાઘરો સરખો કરીને બેસી ગઇ…નરીયો નીંદણ વાઢતો વાઢતો મને જોઇને શરમાતો હતો..
થોડી વાર નરીયો કામ કરતો રહ્યો એટલે મેં તેને બોલાવ્યો હાલને હવે એ નીંદણ તો બહુ વાઢ્યું મારી પાસે બેસ..નરીયો પણ જાણે રાહ જોતો હતો નરીયો તરત હાથ ધોઇને ખાટલે આવીને મારી બાજુમાં બેસી ગયો..
અમે એકબીજાને સાવ અડીને જ બેઠા હતા પીહુડીની સુવાસ અને નરીયાની ઇચ્છાએ એકબીજાને નજીક લાવી દીધા અને નાનપણમાં બંને જેમ ઘર ઘર રમતા હતા તેમ જ વાડીના ખાટલે એકબીજાને ભેટી ગયા નરીયાનું માથું પીહુડીના ખોળામા હતું અને બંનેના હોઠ નજીક એકબીજાના શ્વાસની માદક હવાને મહસૂસ કરવા લાગ્યા હતા..
પણ વાડીના શેઢેથી કોઇ જોઇ ન જાય તે માટે આ જગ્યા સુરક્ષિત ન લાગી એટલે મકાઇની વચ્ચે જઇને બંને એકબીજાના થઇ ગયા હતા…જેવી રીતે મોટી મોટી સાઇઝની મકાઇ હોયને એવા કદનો પીહુડીને અનુભવ થયો…તો ખેતરના નીંદણ કાઢનારો નરીયો પીહુડીના નીંદણ વચ્ચેથી પણ રસ્તો શોધીને છેક ખૂણા સુધી પાણી પહોંચે તેમ પાણીની ધારો કરી આવ્યો..
જેવી રીતે વિદેશમાં ખુલ્લી જગ્યામાં મજાઓ લૂંટાતી હોય છે તેવી જ રીતે મેં અને નરીયાએ ત્યારબાદ ઘણીવાર મજા લૂંટી છે…લોકો પૈસા દઇને પણ આવી મોજ ન માણી શકે તેવી મજા અમે એકબીજાને મફતમાં આપતા..ખેતરમાં કામ કરી કરીને બળદીયા જેવો થઇ ગયેલો નરીયો પછી તો મને જોઇને જાણે ખૂટીયો બની જતો…
