“તે ફક્ત તેમની આદત છે. દરેક વ્યક્તિને કોઈને કોઈ આદત કે સ્વભાવ હોય છે.અગાઉ પણ ઘણા લોકોએ આ પ્રશ્ન પૂછ્યો હતો. મેં મારી બુદ્ધિ પ્રમાણે જવાબ આપ્યો હશે. પરંતુ તેમાં સુધારો થયો નથી.
જ્યારે મેં ઘરે આવીને આ વાત કહી ત્યારે તેણે કહ્યું, “તમે તેની સાથે વાત કરી હશે, તેથી જ તેણે આવું પૂછ્યું. તમે તમારી જીભને કાબૂમાં રાખો. આ સાંભળીને હું સ્તબ્ધ થઈ ગયો.
દરમિયાન ટ્યુશનમાં ભણતા બાળકો આવ્યા હતા. તે અંગ્રેજી શીખવતો હતો. તેની સાથે બી.એ. ફાઇનલિસ્ટ છોકરી પણ આવવા લાગી. તેની માતાએ કહ્યું, તે પિતા વિનાની છોકરી છે. થોડી મહેનત કરો, જેથી તમે તમારા પગ પર ઊભા રહી શકો. હું સંમત થયો.
તેઓ ગયા પછી, તેણે ફરીથી તે જ વસ્તુને ખંજવાળવાનું શરૂ કર્યું, કહ્યું, “હવે આ બાળકોની સામે તમારા જ્ઞાનનો ઉછાળો ના પાડશો.”
હું આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો હતો. શું વાત હતી, તે શું સમજતો હતો. તે પછી તેણે મારી સાથે ઉલટાની વાત કરવાનું શરૂ કર્યું. આવનજાવનનો સમય આગળ પાછળ જવા લાગ્યો. હું ચૂપ રહ્યો. ઘરનું વાતાવરણ શાંત રાખવાનું યોગ્ય માનવામાં આવ્યું. પણ તેનો ઘમંડ ઓછો થયો નહિ.
આજે સવારથી તેની ઘણી વાર્તાઓ યાદ આવી રહી છે, પરંતુ રણજોધ સૌથી વધુ ચિંતિત છે. એનો ઘમંડ મારા જીવનનો બાજ બની ગયો.
આજે પણ તે એ દિવસ ભૂલતો નથી. રિસેસના સમયે શાળાએ આવ્યા પછી તેણે કહ્યું, “આજે મારે બજારમાં જવાનું છે. ટ્યુશન ભણતા બાળકોને કહે, હું મોડો આવીશ.
