“તમે ઉજ્જવલ વિશે ન વિચારો, નવલ. ઘરમાં એક મોટો ભાઈ છે, એક નાની બહેન દીપ્તિ છે. તેની સાથે લગ્ન કેમ ન કર્યા? તમારા મિત્રો કેવા છે? તે કઈ સ્થિતિમાં ઘરે આવે છે? તું એમને કેમ છોડી દેતી નથી?” જયંતિ ક્યારેક ધીમેથી બોલી શકતી.
તેને હજાર વાર કહ્યું, તેને કંઈ ન કહો, માતા. બાબુજીના બિઝનેસને મેનેજ કરવામાં તેણે ઘણી મદદ કરી છે, નહીંતર હું આ કરી શક્યો ન હોત. આ બધાના કારણે આટલી ઝડપથી ધંધામાં ખૂબ પ્રગતિ થઈ છે.
તે ભડક્યો, “તે બધા એવા જ છે. સારા ઘરની છે. દરેક જણ થોડું પીવે છે. આજકાલ તેઓ બધા નિયંત્રણમાં છે. હું થોડો પણ દૂર વહન કરું છું. હું કાલથી પીશ નહીં. તે બધા ઉજ્જવલને પોતાનો નાનો ભાઈ અને દીપ્તિને પોતાની નાની બહેન માને છે… અને તમે માતાની શું વાત કરો છો…” તે ગુસ્સે થવા લાગ્યો.
દીપ્તિને કંઈક કહેવું હોત તો નવલે તેને પણ ઠપકો આપ્યો હોત. ઉજ્જવલ પણ ડરી જાય છે. ઘરની સમગ્ર જવાબદારી નવલ પર હતી. દીપ્તિ તેનો B.Ed કોર્સ પૂરો કરી રહી હતી અને ઉજ્જવલ 8મા ધોરણની પરીક્ષાની તૈયારી કરી રહ્યો હતો. થોડીવાર પછી શાંત થઈ જતાં બંને પોતપોતાના કામમાં વ્યસ્ત થઈ જતા.
માતાની અનુભવી આંખો હંમેશા નવલના મિત્રોને સત્ય કહે છે. પણ ભાઈ એ બિલકુલ જોતા નથી. તેણે કેટલી વાર નવલના મિત્રોના ગંદા દેખાવ અને ગંદા કાર્યોનો સામનો કર્યો છે. તેઓ નવલને સોંપવાના બહાને સ્પર્શ કરવાનો પ્રયાસ કરતા નથી… ભાઈને કેવી રીતે સમજાવવું… તેઓ તેમના મિત્રો સામે કંઈપણ સ્વીકારવા તૈયાર નથી. ઊલટું, તેઓએ તેને ફેંકી દીધો હોત. દીપ્તિને સમજાતું નહોતું કે શું કરવું. જ્યારે આંસુ બહાર આવવા લાગ્યા, ત્યારે તે પોતાને બાથરૂમમાં બંધ કરી લેતી અને ખૂબ રડતી.
શુચી ખરેખર આવતા અઠવાડિયે આવવાની ધમકી આપે છે. દીપ્તિ તેને ગળે લગાડીને ખૂબ રડી અને પછી તેને પોતાની બધી વ્યથા જણાવી.
શુચિએ તેને ભીની આંખો સાથે સાંત્વના આપી, “દીપ્તિ, બધું સારું થઈ જશે… તે ઠીક છે. હું તમારી વાત કહું છું… થોડાક જ આવી રીતે હાર સ્વીકારે છે… ચાલો, હવે બહુ થયું. આંસુ લૂછીને હસવું.
“યાદ રાખો, જ્યારે મેં તમને ‘ગુટકા ખાયે સૈયા હમાર’ ની સમસ્યા કહી હતી, ત્યારે તમે મજાકમાં જે ઉકેલ આપ્યો હતો તે ખૂબ જ ઉપયોગી સાબિત થયો હતો. તેના કહેવા પ્રમાણે, મેં લગ્નમાં મલયના ખિસ્સામાં રાખેલા ગુટખાની દોરીને કોન્ડોમમાં બદલી નાખી. પછી લગ્નમાં જ્યારે મલયે ખિસ્સામાંથી ગુટખા કાઢ્યો ત્યારે તેના ખિસ્સામાંથી કોન્ડોમનો આખો દોરો લટકતો હતો.
