તમે શું કહો છો. શું હું તેમની ઓફર સ્વીકારીશ?”“પહેલા તમે થોડા દિવસો માટે ત્યાં જાઓબધા કામ જુઓ, સમજો. તમને ગમતું હોય તો સ્વીકારો,” વિભાએ ખુશીથી કહ્યું. નરેન તેના પર કેટલું ધ્યાન આપે છે તે વિભાને ગમ્યું. આજે પહેલીવાર તેને લાગ્યું કે તે અત્યાર સુધી નરેન સાથે ખરાબ વર્તન કરતી આવી છે, તે પણ માત્ર એક લાઇન પાછળ. અને આ મૂંઝવણ પણ હવે તેને ઉકેલાઈ જતી હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું.
નરેન વડોદરા જવા નીકળ્યો હતો. રોજ રાત્રે વિભા સાથે વાત કરવી એ તેમનો નિયમ હતો. વિભાએ પણ વાતચીતમાં પૂરો રસ લીધો. તે રોજબરોજના કામ વિશે, માલિકના વર્તન વિશે બધું જ કહેતો. નવા મળેલા ફ્લેટ વિશે જણાવ્યું જે જોવા આવ્યો હતો અને કહ્યું કે હવે વડોદરા શિફ્ટ થવામાં જ ફાયદો છે. વિભા તરત જ તારા દીદીના ઘર તરફ વળી. તેમને નરેનની વડોદરામાં નોકરી અને ત્યાં શિફ્ટ થવા વિશે જણાવ્યું.
દીદીના મોઢામાંથી તારા નીકળ્યા, “તો પછી તારી બધી સમસ્યાઓ જાતે જ ઉકેલાઈ જશે, વિભા. તમે લોકો જ્યારે શહેર બદલી રહ્યા છો ત્યારે રેખા ત્યાં આવવાથી ઘણી દૂર હતી.” બધું એટલું ઝડપથી નક્કી થઈ ગયું હતું કે વિભાએ આ પાસાને ધ્યાન આપ્યું ન હતું. તારા દીદીનો આમાં એક મુદ્દો હતો. એક તીરથી બે પીડિતોને મારી નાખવામાં આવી રહ્યા હતા. હવે આ પહેલા નરેનનું મન લીટી પાછળ ફરે છે, તેણે વડોદરા જવાનું યોગ્ય માન્યું.
રાત્રે નરેનનો ફોન આવતા તેણે આ કામ તાત્કાલિક કરવા કહ્યું. હજુ રજાઓ ચાલી રહી છે. નવા વિભાગમાં બાળકોના પ્રવેશમાં કોઈ સમસ્યા રહેશે નહીં. હાથ વડે અર્પિતને પણ માતાના સ્થાનેથી બોલાવવામાં આવશે. હવે તે તેની સાથે રહેશે અને આગળનો અભ્યાસ લખશે. આ કામ ઝડપથી શરૂ કરવામાં આવ્યું હતું. નરેન આખા ઘર સાથે શિફ્ટ થઈ ગયો. નવા શહેરમાં નવું ઘર જોઈ વિભા અવાચક થઈ ગઈ. તેણે ક્યારેય આવા ઘરનું સ્વપ્ન જોયું હતું. આ બધું જોઈને બંને બાળકો ચોંકી ગયા.
શરૂઆતમાં નરેનમાં ઉદાસી હતી.વિભા સમજી ગઈ કે આવું કેમ છે. પણ હવે તે નરેન પર પોતાનો પ્રેમ ઠાલવવા લાગ્યો. એક સાંજે જ્યારે નરેન કામ પરથી ઘરે પાછો આવ્યો ત્યારે તે બુઝાઈ ગયો હતો. કામના કારણે તે થઈ શક્યું ન હતું. તેને કંઈક એવું લાગ્યું જે તેણે વ્યક્ત કરવા દીધું નહીં. વાળમાં આંગળીઓ ફેરવતા વિભાએ સહજતાથી કહ્યું, “કેમ એક કપ કોફી નથી.”નરેન સંમત થયો. કંઈક વિચારતી વિભા રસોડામાં પ્રવેશી. બીજે જ દિવસે બપોરે કામ પરથી ફ્રી થતાં જ તેણે તારા દીદીને ફોન કરી દીધો.પછી તારા દીદીએ તેમને માહિતી સંભળાવી કે રેખા પરિણીત છે. આ સાંભળીને વિભા ઉછળી પડી, “આભાર,” વિભા આટલું જ બોલી શકી અને ફોન સ્વીચ ઓફ કરીને બેડ પર સૂઈ ગઈ.
