કેમ છો મજામાં આમ તો આ વાત મારી એકલીની નથી મારી આઠ બહેનપણીઓનો એકી સાથેનો અનુભવ છે પણ હવે બધી તેના સાસરે વ્યસત થઇ ગઇ છે એટલે હું એકલી જ તમને બધાને અમારી આઠેય સહેલીઓનો એક એવો સુખદ અનુભવ કહેવા આવી છું તે સાંભળીને તમે કદાચ એવી કલ્પના કરવા લાગશો કે કાશ કદાચ હું ત્યાં હોત તો…જો તમે આવી કલ્પના કરતા હો અને જો કદાચ તમે ત્યાં હોત તો હું આપને વિશ્વાસ અપાવું છું કે જેવી રીતે શેરડીના ચીચોડામાં શેરડીનો કેવી રીતે રસ કાઢી નાખવામાં આવે તેવી રીતે આપને ચૂસી લેવાત તેમાં કોઇ બે મત નથી…તો ચાલો હું મારી વાત શરૂ કરું છે મારી આપની આપણા સૌની વાતમાં..
મારું નામ રીમા છે…હું એકાદ હજારની વસતીવાળા ગામની એક સામાન્ય પરિવારની છું…આ વાતને આમ તો દસેક વર્ષ વીતિ ગયા પણ આજે મને થયું કે ભલે ને આ વાતને દશકો વીતિ ગયો હોય પણ તેની તાજગીનો અનુભવ તો આજે પણ એવોને એવો જ છે…
અમે જ્યારે કુંવારી હતી ત્યારની આ વાત છે…મારા ગામમાં અમે હું આઠ એવી બહેનપણી હતી કે અમે બધે જ સાથે જ હોયએ રમવા જાય ત્યારે પણ સાથે અને નદીએ કપડા ધોવા જાય ત્યારે પણ સાથે…એક દિવસની વાત છે અમે બધી બહેનપણીએ રાત્રે એક બહેનપણીને ત્યાં રોકવાનું નક્કી કર્યું…મને બરાબર યાદ છે તે દિવસે પૂનમ હતી એટલે આકાશમાં ચંદ્ર પૂર્ણ રૂપે ખીલેલો હતો..
મારી બહેનપણી પૂજાના ઘરના બધા લોકો નજીકના શહેરમાં લગ્નપ્રસંગે જવાના હતા પણ પૂજાને નહોતું જવું એટલે તે ઘરે રોકાઇ ત્યારપછી બધી બહેનપણીઓએ નક્કી કર્યું કે રાત્રે જમવાનું પૂજાને ત્યાં જ બનાવીને ત્યાં જ બધી બહેનપણી ગમ્મત કરીને રાત્રે સૂઇ જઇશું..
પૂજાનું ઘર ગામની ભાગોળે હોવાથી આસપાસમાં બીજા કોઇ ઘર ન હતા..ગામડું ગામ હોવાથી પૂજાનું ઘર જ એટલામાં છતવાળું હતું એટલે આસપાસમાં નળીયાવાળા મકાનો સિવાય બીજુ કોઇ ઘર હતું નહીં..એ સમયે ઉનાળો હતો એટલે અમે બધી બહેનપણીએ પ્લાનિંગ કર્યું કે રાત્રે ધાબા પર સૂવાનું રાખીએ પછી તો ગાદલા ગોદડા પાથરીને બધી બહેનપણીએ અગાશી પર ગોઠવાઇ
ગામડું હોવાથી બહુ લાઇટો હતી નહીં પણ પૂનમના ચંદ્રનો પ્રકાશ એકબીજા સારી રીતે દેખી શકીએ એટલો તો હતો જ…એ સમયે ગામડામાં મનોરંજનનું કોઇ બીજુ સાધન તો હતું નહીં એટલે અમે બધી બહેનપણીએ એકબીજાની મસ્તી કરીને જ મનોરંજન કરતા..
પણ તે રાત્રે જે થવાનું હતું તેની કલ્પના અમે એકપણ બહેનપણીએ કરી નહોતી કેમકે આ પહેલા ક્યારેય એવું બન્યું ન હતું…અમારી બહેનપણીઓ વચ્ચે એવી રંગીન વાતોનો ટોપિક શરૂ થયો જે આ પહેલા ક્યારેય નહોતો ચર્ચાયો..
લગ્નની વાતો શરૂ થઇ અને લગ્ન પછી શું શું થાય તેની ચર્ચાઓ શરૂ થાય…આ ચર્ચા એટલા નાજુક સ્તરે પહોંચી ગઇ કે આઠમાંથી ચાર બહેનપણીઓના મુખમાંથી જાણે જાતિય આવેગોના ઉમળકા નીકળવા લાગ્યા જ્યારે બીજી બહેનપણીઓ તેને સંભાળવામાં તેની નજીક આવી ગઇ.
ગામડામાં તો બીજુ શું હોય તણખલાની જરૂર હોય આગ તો પહેલેથી જ લાગેલી હતી જાતિય આવેગમાં આવેલી બહેનપણીઓ એકબીજાને જેવી ભેટવા લાગી કે શરમના સીમાડાઓ મૂકાઇ ગયા અને અંગ્રેજી ફિલ્મોમાં જોવા મળે તે સમૂહ સુખના દ્રશ્યોમાં પરિવર્તિત થઇ ગયા…
તસમસતા ચુંબન આવેગમાં આવીને એકબીજાના ઉભારોના દબાણ એકબીજાના અંગોનું ઘર્ષણ એટલું બધુ વધ્યું કે જાણે એક સર્કલ બનીને તેમાં એકબીજાના આવેગોને શાંત પાડવાની કોશિષો થવા લાગી..અત્યારસુધી બહેનપણીઓ વચ્ચે ક્યારેય ન થયેલી ચર્ચાઓ હવે ખુલ્લું મંચ બની ગયું હતુ…અત્યારસુધી ક્યારેય જાહેરમાં ન થયેલું એકબીજાના સ્પર્શનું મર્દન હવે ખુલ્લેઆમ હતું જેથી એકબીજાની આંગળીઓનો એકબીજામાં પ્રવેશ હવે જરા પણ વર્જિત ન હતો…
મને યાદ છે એ દિવસે દર્દની પણ કોઇ અસર ન હતી..અને તે દિવસે અમે એકબીજી સહેલીઓએ એકબીજાની કાયામાં પ્રવેશ કરી લીધો હોય તેમ એકબીજાને સંતોષ આપવામાં તલપાપડ બની હતી ત્યારપછી તો અમે ક્યારેય બધી સખીઓ એકસાથે એકઠી થાય તેવો મોકો નહોતો મળ્યો પણ જ્યારે પણ મોકો મળે અમે એક બે કે ત્રણ જેટલી શક્ય બને તેટલી સહેલીઓ એકઠી થતી અને મજા લેતી…આવા દ્રશ્યો કદાચ તમને ફિલ્મી લાગશે પણ ગામડામાં પણ આવી મજા અમે માણી છે..
હવે તો આ વાતને દશકો વીતિ ગયો હવે અમારા બધાના લગ્ન થઇ ગયા છે પણ તે દિવસે માણેલી મોજ હવે એકલી વ્યકિત ન આપી શકે ખબર નહીં તેની મજા જ કંઇક અલગ હતી હવે ગણતરીની મિનિટો હોય છે પણ તે દિવસે તો પૂનમની રાત હતી અને બધી સખીઓનો સંગાથ હતો માત્ર મીઠીમીઠી વાતો જ નહીં પણ આખીયે રાત રંગીન હતી.
